مسافر غربت زده

     ای بهترین مقصود! ای محبوب تر از محبوب، ای همدم غریبان، ای سامان بخش هر پریشان، ای پیشوای محرومان، ای دادخواه مظلومان، ای فریادرس درماندگان، ای آخرین امید.

    دیدگان جستجوگر ما بر دروازه ی هر سحر، قامت تو را منتظر است. آیا می شود که شام تار هجران ما به صبح روشن وصالت بدل شود. ای عزیز! آن هنگام که تنهایم، انیسم تویی، آنجا که وامانده ام، دستگیرم تویی. در دریای لطف و مهربانی تو غرقه ام و به هر سو می نگرم تو را می بینم، چگونه از تو روی گردانم در حالیکه همواره روی به من داری؟ چگونه از تو غافل شوم وقتی که تو با منی؟ ای آقای من صحرای عطشان دل های ما را به بارش سحاب رحمتت سیراب ساز و حیات طیبه ای به ما کرامت فرما که با یاد تو برای تو و به سوی زندگی می کنیم. تنها به تو و دوستان تو دل بندیم و از غیر تو دوری کنیم.

نوشته شده توسط: بارون